برونی سپاری و رشد تولید و اشتغال در کشورهای در حال توسعه

در اقتصاد امروز جهان برون سپاری (واسپاری) به عنوان یکی از پیشران های رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. به عنوان مثال برون سپاری تاثیر چشمگیری بر اقتصاد کشوری چون هند داشته است؛ گفته می شود اولین قرارداد برون سپاری این  کشور در دهه 1960 بسته شده و از آن پس هند به محل تولد برون سپاری مبدل شده است، به طوری که امروز فعالیت های برون سپاری حوزه فناوری اطلاعات و فرآیندهای کسب و کار، 9.5 درصد از تولید ناخالص ملی این کشور را تشکیل می دهند و حدود 3.5 میلیون نفر در این حوزه مشغول به فعالیت هستند. از اینرو بسیاری از دولت ها در کشورهای در حال توسعه از این استراتژی به عنوان فرصتی مهم و سودآور برای رشد اقتصاد ملی خود، بالاخص در زمانی که نرخ بیکاری در این کشورها بالا بوده، بهره برده اند.

کاهش هزینه ها، افزایش بهره وری و استفاده از نیروهای کاری ماهر و آموزش دیده از عوامل مهم برون سپاری تولید کالاها و خدمات محسوب می شوند، به طوری که بسیاری از شرکت ها بالاخص در کشورهای توسعه یافته به دنبال برون سپاری وظایف کلیدی خود هستند. برون سپاری نیاز به استخدام بیشتر نیروی کار در درون شرکت ها و سازمان ها را کاهش می دهد، که کاهش هزینه های نیروی کار چون دستمزد، بیمه و هزینه آموزش را به دنبال دارد و امکان استفاده از نیروهای کاری ماهر خارج از مرزهای کشور را فراهم می کند، نیروهای کاری که ممکن است بسیاری از کشورهای پیشرفته با کمبود آنها مواجه باشند.

سالانه به طور متوسط 300 هزار شغل توسط ایالات متحده آمریکا برون سپاری می شود، به طوری که برخی منتقدان معتقد هستند برون سپاری می تواند باعث کمبود موقعیت های شغلی در کشور شود، درحالیکه به سود کشورهای کمتر توسعه یافته است و این سود بر هزینه های کشورهای ثروتمند غلبه می کند. از سوی دیگر برخی با این نظریه مخالف بوده و معتقدند برون سپاری به موقعیت های شغلی بیشتر و دستمزدهای بالاتر در کشورهای در حال توسعه منجر می شود و این مساله یک مزیت است که می تواند در طول زمان منجر به کاهش فاصله میان کشورهای ثروتمند و فقیر شود.

تقویت روابط بین المللی نیز یکی دیگر از مزایای برون سپاری است؛ برخی کارشناسان معتقدند هر چه روابط تجاری میان کشورها افزایش یابد، امکان تقابل و درگیری میان آنها نیز کاهش پیدا می کند و آسان تر می توانند برای رسیدن به اهداف مشترک با یکدیگر همکاری داشته باشند. در حقیقت به همان میزان که برون سپاری روابط میان شرکت ها در دو یا چند کشور را تقویت می کند می تواند به تقویت روابط میان دولت ها کمک کند.

دسترسی به ظرفیت بالای استعدادهای خارج از کشور از طریق شرکت های خارجی نیز یکی دیگر از مزایای بسیار مهم  این استراتژی برای شرکت های برون سپار است، در این حالت شرکت ها به مرزهای جغرافیایی محدود نیستند چراکه توسعه دهندگان می توانند در هر نقطه ای از کره زمین باشند، این موضوع به شرکت ها کمک می کند زمان کمتری را برای استخدام و مدیریت نیروی کار صرف کنند، چراکه آنها توسط شرکت دیگری اداره می شوند و مدیران می توانند تمرکز بیشتری بر فعالیت های درآمدزایی شرکت داشته باشند.

برون سپاری بخشی از فعالیت ها به شرکت های خارجی، افزودن نیروی کار و تکنولوژی را برای شرکت ها آسان تر می سازد؛ شرکت های خارجی در اکثر اوقات به ظرفیت ها و نیروهای کاری ماهری دسترسی دارند که آماده شروع سریع فعالیت در کمترین زمان هستند.

از سوی دیگر برون سپاری هزینه اجرای پروژه ها را نیز برای شرکت ها از طریق فاکتورهایی چون دستمزد، نرخ ارز، بیمه های درمانی ومزایا، کاهش می دهد؛ قطعا شرکت ها نمی خواهند کیفیت را فدای قیمت کنند، اما برون سپاری به معنای فدا کردن کیفیت برای کاهش هزینه ها نیست بلکه در حقیقت یافتن بهترین پتانسیل ها و استعدادها با بهترین قیمت است.

امروز جهانی سازی به یکی از اصول پذیرفته شده برای تمامی شرکت ها مبدل شده و شرکت ها تمایل بیشتری برای تقویت نیروی های کاری و برون سپاری از خود نشان می دهند. گرچه ممکن است این کار در نگاه اول آسان بنظر برسد ولی راه اندازی یک مدل موفق برون سپاری کار نسبتاً پیچیده ای است و با چالش هایی همراه است؛ یافتن تولیدکنندگان و نیروهای کاری مستعد و ماهر در  خارج از مرزهای کشور از اولین این چالش هاست. یکی از بهترین راه های غلبه بر این مساله رجوع به شرکت های برون سپاری است که قادر هستند مدیران و کارفرمایان که قصد برون سپاری برخی امور شرکت خود را دارند، به شرکت ها و نیروهای کاری ماهر که ظرفیت و آمادگی لازم جهت همکاری با این شرکت ها را دارند، متصل کنند. این امر نه تنها افزایش بهره وری و کاهش هزینه های شرکت های برون سپار را به دنبال دارد، بلکه به افزایش بهره برداری از ظرفیت های خالی تولیدی و افزایش اشتغال و دستمزد نیروی کار شرکت های خارجی نیز خواهد انجامید.

ایران نیز از جمله کشورهای در حال توسعه ای محسوب می شود که از ظرفیت های تولیدی و نیروهای کاری تحصیل کرده و ماهر فراوانی برخوردار است که می توانند از طریق همکاری با شرکت های برون سپار خارجی که تمایل به کار با شرکت های ایرانی را دارند، این پتانسیل و ظرفیت را به تولید، اشتغال و صادرات مبدل کنند، همکاری که نه تنها به افزایش درآمد و بهره وری شرکت های ایرانی منجر می شود، بلکه می تواند در بلندمدت نقش موثری در رونق اقتصادی کشور داشته باشد.